4 O bija të Jeruzalemit, ju lutem shumë, mos e shqetësoni dhe mos e zgjoni dashurinë time, derisa kështu t'i pëlqejë.
5 Kush është ajo që del nga shkretëtira duke u mbështetur tek i dashuri i saj? Të kam zgjuar nën mollën, ku nëna jote të ka lindur, ku ajo që të ka lindur të ka nxjerrë në dritë.
6 Më vër si një vulë mbi zemrën tënde, si një vulë mbi krahun tënd; sepse dashuria është e fortë si vdekja, xhelozia është e ashpër si Sheoli. Flakët e saj janë flakë zjarri, një flakë që përvëlon.
7 Ujërat e mëdha nuk do të mund ta shuajnë dashurinë, as lumenjtë ta përmbytin. Në rast se dikush do të jepte tërë pasuritë e shtëpisë së tij në këmbim të dashurisë, do të përbuzej me siguri.
8 Ne kemi një motër të vogël që ende nuk ka gjinj; çfarë do të bëjmë për motrën tonë ditën që do të flitet për të?
9 Në qoftë se është një mur, do të ndërtojmë mbi të një pallat prej argjendi; në qoftë se është një portë, do ta forcojmë me dërrasa cedri.
10 Unë jam një mur, dhe gjinjtë e mi janë si kulla; prandaj në sytë e tij jam bërë si ajo që ka gjetur paqen.