14 Megjithëse sëmundja ime ishte një sprovë për ju, ju nuk më përbuzët, as nuk më patët neveri, por më pranuat si engjëllin e Perëndisë, si Krishtin Jezu.
15 Ku shkoi gëzimi juaj? Unë dëshmoj se po të kishte qenë e mundshme, ju do t’i kishit nxjerrë edhe sytë tuaj për të m’i dhënë mua.
16 A thua u bëra armiku juaj pse po ju them të vërtetën?
17 Ata tregohen të zellshëm me ju, por jo për mirë. Përkundrazi, dëshirojnë t’ju shkëpusin, që pastaj t’u shërbeni me zell atyre.
18 Mirë është që të jeni gjithmonë të zellshëm për të mirën, e jo vetëm kur unë jam me ju.
19 Bijtë e mi, unë po kaloj për ju të njëjtat dhimbje si të një gruaje gjatë lindjes, derisa Krishti të formohet në ju.
20 Do të doja të isha pranë jush tani dhe të ndryshoja tonin e zërit, sepse nuk di ç’të bëj më me ju.