14 “แต่ข้าพระองค์เป็นใคร? และชนชาติของข้าพระองค์เป็นใคร ที่ข้าพระองค์ทั้งหลายจะสามารถถวายแด่พระองค์ด้วยความเต็มใจเช่นนี้? เพราะว่าสิ่งของทุกอย่างมาจากพระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ถวายของที่มาจากพระองค์แด่พระองค์
15 เพราะว่าข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นคนต่างด้าวต่างแดนเฉพาะพระพักตร์พระองค์ และเป็นคนอาศัยอยู่ชั่วคราว ดังเช่นบรรพบุรุษทั้งหมดของข้าพระองค์ วันปีของข้าพระองค์บนแผ่นดินโลกเป็นเหมือนเงา และไม่มีความหวัง
16 ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย ของมากมายเหล่านี้ทั้งสิ้นซึ่งข้าพระองค์ทั้งหลายเตรียมมาเพื่อสร้างพระนิเวศถวายแด่พระองค์ เพื่อพระนามบริสุทธิ์ของพระองค์มาจากพระหัตถ์ของพระองค์ และเป็นของพระองค์ทั้งสิ้น
17 ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ทราบว่า พระองค์ทรงตรวจดูจิตใจ และพอพระทัยในความซื่อตรง ส่วนข้าพระองค์ ข้าพระองค์ถวายของเหล่านี้ทั้งสิ้น ด้วยความเต็มใจตามความซื่อตรงแห่งจิตใจของข้าพระองค์ และบัดนี้ข้าพระองค์ยินดีที่ได้เห็นประชากรของพระองค์ ผู้ซึ่งอยู่ ณ ที่นี้เต็มใจถวายด้วยความชื่นบานต่อพระองค์
18 ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของอับราฮัม อิสอัคและอิสราเอลบรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลาย ขอทรงรักษาความประสงค์ และความคิดในใจของประชากรของพระองค์ให้เป็นเช่นนี้เสมอไป และขอทรงทำจิตใจของเขาทั้งหลายให้มั่นคงในพระองค์
19 ขอประทานความเต็มใจให้ซาโลมอนบุตรของข้าพระองค์ ที่จะรักษาบรรดาพระบัญญัติ พระโอวาท และกฎเกณฑ์ของพระองค์ และให้ทำทุกอย่างเหล่านี้ และสร้างพระวิหารตามซึ่งข้าพระองค์ได้เตรียมไว้แล้วนั้น”
20 แล้วดาวิดตรัสกับชุมนุมชนทั้งปวงว่า “จงถวายสาธุการแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทั้งหลาย” และชุมนุมชนทั้งปวงก็สรรเสริญพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของเขาทั้งหลาย และเขาทั้งหลายก้มลงนมัสการพระยาห์เวห์ และถวายบังคมแด่พระราชา