11 (ด้วยยังเหลืออยู่แต่โอกกษัตริย์เมืองบาชานซึ่งเป็นพวกเรฟาอิม ดูเถิด เตียงนอนของท่านทำด้วยเหล็ก เตียงนอนนั้นไม่อยู่ที่เมืองรับบาห์แห่งคนอัมโมนดอกหรือ ยาวตั้งเก้าศอก กว้างสี่ศอกขนาดศอกคนเรา)
12 “แผ่นดินนี้ที่เราตีได้ครั้งนั้น คือตั้งแต่อาโรเออร์ซึ่งอยู่ริมลุ่มน้ำอารโนน และแดนเทือกเขากิเลอาดกึ่งหนึ่งกับหัวเมืองทั้งหลายเหล่านั้น เราก็ได้ให้แก่เผ่ารูเบนและเผ่ากาด
13 ส่วนกิเลอาดที่ยังเหลืออยู่กับเมืองบาชานทั้งหมด ซึ่งเป็นแผ่นดินของโอก คือดินแดนอารโกบทั้งหมด เราก็ได้ให้ไว้กับครึ่งหนึ่งของคนเผ่ามนัสเสห์ (ทั้งหมดเมืองบาชานนั้นเรียกว่าดินแดนของพวกเรฟาอิม
14 ยาอีร์คนเผ่ามนัสเสห์ก็ตีได้ดินแดนอารโกบทั้งหมด คือเมืองบาชาน จนถึงเขตแดนเมืองชาวเกชูร์ และเมืองตระกูลมาอาคาห์) และได้เรียกชื่อเมืองเหล่านั้นตามชื่อของตนว่า ฮาวโวทยาอีร์ จนถึงทุกวันนี้
15 เมืองกิเลอาดนั้นเราให้แก่มาคีร์
16 แก่เผ่ารูเบนและกาดนั้นเราให้ตำบลตั้งแต่กิเลอาด ถึงลุ่มน้ำอารโนน ถือเอากลางลุ่มน้ำเป็นแดนเรื่อยมาถึงแม่น้ำยับบอก อันเป็นแดนของคนอัมโมน
17 ทั้งแถบอาราบาห์ด้วย มีแม่น้ำจอร์แดนเป็นพรมแดนตั้งแต่ทะเลคินเนเรท จนถึงทะเลแห่งอาราบาห์ คือทะเลเค็ม ที่ราบแถบเนินเขาปิสกาห์ซึ่งอยู่ทิศตะวันออก