41 “ ‘ดูเถิด เจ้าพวกคนชอบเยาะเย้ยจงฉงนสนเท่ห์และพินาศไปเพราะเรากำลังจะทำบางสิ่งในสมัยของเจ้าซึ่งถึงแม้มีใครบอกเจ้าเจ้าก็จะไม่มีวันเชื่อ’”
42 ขณะเปาโลกับบารนาบัสออกจากธรรมศาลาคนทั้งหลายก็เชื้อเชิญเขาให้กล่าวเรื่องเหล่านี้ต่อไปในวันสะบาโตหน้า
43 เมื่อเลิกประชุมแล้วชาวยิวและคนเข้าจารีตยิวซึ่งเคร่งศาสนาหลายคนก็ติดตามเปาโลกับบารนาบัสไป คนทั้งสองพูดคุยและกำชับพวกเขาให้อยู่ในพระคุณของพระเจ้าต่อไป
44 ในวันสะบาโตต่อมาคนเกือบทั้งเมืองมาชุมนุมกันเพื่อฟังพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้า
45 เมื่อพวกยิวเห็นผู้คนมากมายก็อิจฉาริษยายิ่งนักจึงพูดให้ร้ายต่อต้านสิ่งที่เปาโลกำลังกล่าว
46 แล้วเปาโลกับบารนาบัสจึงโต้ตอบพวกเขาด้วยใจกล้าว่า “เราต้องประกาศพระวจนะของพระเจ้าแก่พวกท่านก่อน ในเมื่อท่านปฏิเสธและไม่เห็นว่าตัวเองคู่ควรกับชีวิตนิรันดร์บัดนี้เราก็จะหันไปหาพวกต่างชาติ
47 เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงบัญชาเราไว้ว่า“ ‘เราได้ทำให้เจ้าเป็นแสงสว่างสำหรับชนต่างชาติเพื่อเจ้าจะนำความรอดไปจนถึงสุดปลายแผ่นดินโลก’”