1 ซา‌มู‌เอล 30:17-23 TH1971

17 และ​ดา‌วิด​ก็​ฆ่า​ฟัน​เขา​ตั้ง‍แต่​โพล้‌เพล้​จน​ถึง​เวลา เย็น​ของ​วัน​รุ่ง‍ขึ้น ไม่‍มี​ชาย​คน​ใด​หนี​รอด​ไป​ได้​สัก​คน​เดียว เว้น​แต่​ชาย​สี่‍ร้อย​คน​ซึ่ง​ขี่​อูฐ​หนี​ไป

18 ดา‌วิด​ได้​สิ่ง​ของ​ต่างๆ ที่​คน​อา‌มา‌เลข​ริบ​คืน​มา​ทั้ง‍หมด และ​ดา‌วิด​ช่วย​ภรรยา​ทั้ง‍สอง​ของ​ท่าน​มา​ได้

19 ไม่‍มี​อะไร​ขาด​จาก​ท่าน​ไป​เลย ไม่​ว่า​เล็ก​หรือ​ใหญ่ บุตร‍ชาย​หรือ​บุตร‍หญิง ใน​สิ่ง​ที่​ริบ​ไป​หรือ​สิ่ง​ที่​เขา​เหล่า‍นั้น​เอา​ไป ดา‌วิด​ได้​คืน​มา​หมด

20 ดา‌วิด​ยัง​จับ​ได้​บรร‌ดา​ฝูง​แพะ แกะ ฝูง​โค และ​เขา​ไล่​ต้อน​ฝูง​สัตว์​ไป​ข้าง‍หน้า ท่าน​กล่าว​ว่า “นี่​เป็น​ส่วน​หนึ่ง​ของ​ดา‌วิด​ริบ​มา”

21 แล้ว​ดา‌วิด​กลับ​มา​ยัง​คน สอง​ร้อย​ผู้​ที่​อ่อน‍เพลีย​เกิน​ที่​จะ​ตาม​ดา‌วิด​ไป ซึ่ง​ให้​พัก​อยู่​ที่​ลำ‍ธาร​เบ‌โสร์ และ​เขา​ก็​ออก​ไป​ต้อน‍รับ​ดา‌วิด และ​ต้อน‍รับ​ประ‌ชา‍ชน​ที่​อยู่​กับ​ท่าน เมื่อ​ดา‌วิด​เข้า​มา​ใกล้​ประ‌ชา‍ชน ท่าน​ก็​คำ‍นับ​เขา​ทั้ง‍หลาย

22 คน​อธรรม​และ​คน‍ถ่อย​ทั้ง‍สิ้น ใน​พวก​พล​ที่​ติด‍ตาม​ดา‌วิด​ไป​จึง​กล่าว​ว่า “เพราะ​เขา​ไม่​ไป​กับ​เรา เรา​จะ​ไม่​ให้​สิ่ง​ที่​เรา​กู้​มา​ได้​แก่​เขา​เลย นอก​จาก​ให้​ต่าง​คน​มา​พา​ภรรยา​และ​บุตร​ของ​เขา​ไป​ก็​แล้ว​กัน”

23 แต่​ดา‌วิด​กล่าว​ว่า “พี่‍น้อง​ทั้ง‍หลาย​ของ​ข้าพ‌เจ้า​เอ๋ย ท่าน​อย่า​ทำ​อย่าง​นั้น​กับ​สิ่ง​ซึ่ง​พระ‍เจ้า​ทรง​มอบ​แก่​เรา ผู้​ได้​ทรง​พิทักษ์​รัก‌ษา​เรา​ไว้​และ​ทรง​มอบ​กอง​ปล้น​ซึ่ง มา​ต่อ‍สู้​กับ​เรา​ไว้​ใน​มือ​ของ​เรา