16 พระองค์กระทำให้ฟันข้าพเจ้าเคี้ยวก้อนกรวดและทรงเหยียดข้าพเจ้าให้อยู่ในกองขี้เถ้า
17 จิตวิญญาณของข้าพเจ้าขาดความสงบสุขจนข้าพเจ้าลืมความสำราญว่าเป็นอะไร
18 ข้าพเจ้าจึงว่า “ศักดิ์ศรีของข้าพเจ้าสูญไปแล้วและความหวังในพระเจ้าก็ดับหมด”
19 ขอทรงจำความทุกข์ใจและความถูกบีบคั้นของข้าพเจ้าอันเป็นบอระเพ็ดและดีหมี
20 จิตวิญญาณของข้าพเจ้ายังนึกถึงเนืองๆและต้องค้อมลงภายในตัวข้าพเจ้า
21 ข้าพเจ้าหวนคิดขึ้นมาได้ข้าพเจ้ามีความหวังขึ้นเมื่อคิดได้ว่า
22 ความรักมั่นคงของพระเจ้าไม่เคยหยุดยั้งและพระเมตตาของพระเจ้าไม่มีสิ้นสุด