5 คนทั้งปวงที่เคยรับประทานอาหารอย่างวิเศษกลับต้องพินาศอยู่ตามถนนคนทั้งหลายที่เคยสวมเสื้อสีม่วงกลับต้องนอนบนกองขยะ
6 เพราะโทษผิดของธิดาแห่งชนชาติข้าพเจ้านั้นก็ใหญ่โตกว่าโทษของเมืองโสโดมที่ต้องคว่ำทลายลงในพริบตาเดียวโดยไม่มีมือใครได้แตะต้องเลย
7 พวกเจ้านายนั้นบริสุทธิ์กว่าหิมะและขาวกว่าน้ำนมผิวพรรณของเขาเปล่งปลั่งยิ่งกว่าปะการังเขามีรูปร่างงามดั่งไพฑูรย์
8 บัดนี้ผิวพรรณของเขาก็ดำยิ่งกว่าเขม่าใครๆตามถนนก็จำเขาไม่ได้หนังของเขาเหี่ยวหุ้มกระดูกและซูบราวกับไม้เสียบ
9 คนที่ตายด้วยคมดาบยังดีกว่าคนที่ต้องอดอยากตายเพราะคนเหล่านี้ค่อยผอมค่อยตายไปเพราะขาดผลจากท้องนา
10 มือของหญิงที่ใจอ่อนกลับเอาลูกของตัวต้มกินลูกที่ถูกต้มเป็นอาหารนั้นกินกันเมื่อยามหายนะมาสู่ธิดาแห่งชนชาติของข้าพเจ้า
11 พระเจ้าทรงบันดาลโทโสออกมาแล้วพระองค์ทรงเทพระพิโรธอันเกรี้ยวกราดของพระองค์ลงแล้วและได้ทรงจุดไฟขึ้นในกรุงศิโยนซึ่งเผาผลาญกระทั่งรากของเมืองนั้น