บท‍เพลง​คร่ำ‍ครวญ 4:7-13 TH1971

7 พวก​เจ้า‍นาย​นั้น​บริ‌สุทธิ์​กว่า​หิมะและ​ขาว​กว่า​น้ำ‍นมผิว‍พรรณ​ของ​เขา​เปล่ง‍ปลั่ง​ยิ่ง‍กว่า​ปะกา‌รังเขา​มี​รูป‍ร่าง​งาม​ดั่ง​ไพฑูรย์

8 บัด‍นี้​ผิว‍พรรณ​ของ​เขา​ก็​ดำ​ยิ่ง‍กว่า​เขม่าใครๆ​ตาม​ถนน​ก็​จำ​เขา​ไม่‍ได้หนัง​ของ​เขา​เหี่ยว​หุ้ม​กระ‌ดูกและ​ซูบ​ราว​กับ​ไม้‍เสียบ

9 คน​ที่​ตาย​ด้วย​คม‍ดาบ​ยัง​ดี‍กว่าคน​ที่​ต้อง​อด‍อยาก​ตายเพราะ​คน​เหล่า‍นี้​ค่อย​ผอม​ค่อย​ตาย​ไปเพราะ​ขาด​ผล​จาก​ท้อง‍นา

10 มือ​ของ​หญิง​ที่​ใจ‍อ่อนกลับ​เอา​ลูก​ของ​ตัว​ต้ม​กินลูก​ที่​ถูก​ต้ม​เป็น​อา‌หาร​นั้นกิน​กัน​เมื่อ​ยาม​หายนะ​มา​สู่​ธิดา​แห่ง​ชน‍ชาติ​ของ​ข้าพ‌เจ้า

11 พระ‍เจ้า​ทรง​บัน‌ดาล​โทโส​ออก​มา​แล้วพระ‍องค์​ทรง​เท​พระ‍พิโรธ​อัน​เกรี้ยว‍กราด​ของ​พระ‍องค์​ลง​แล้วและ​ได้​ทรง​จุด​ไฟ​ขึ้น​ใน​กรุง‍ศิโยนซึ่ง​เผา‍ผลาญ​กระ‌ทั่ง​ราก​ของ​เมือง​นั้น

12 กษัตริย์​ทั้ง‍ปวง​แห่ง​แผ่น‍ดิน​โลกและ​บรร‌ดา​ชาว‍พิภพ​พา​กัน​ไม่​เชื่อ​ว่าคู่‍อริ​หรือ​ศัตรู​จะ​ได้​เข้า​ไปใน​ประ‌ตู​กรุง‍เย‌รู‌ซา‌เล็ม​ได้

13 เพราะ​ความ​ผิด‍บาป​ของ​พวก​ผู้​เผย​พระ‍วจนะ​ของ​กรุง​ศิโยนและ​เพราะ​การ​บาป​ผิด​ของ​พวก​ปุโร‌หิต​ของ​กรุง​นั้นที่​ได้​กระ‌ทำ​โล‌หิต​ของ​ผู้‍ชอบ‍ธรรมให้​ไหล​ออก​ใน​ท่าม‍กลาง​กรุง