2 เขาโลภที่ดินแล้วก็ยึดเอาไปเขาโลภบ้านเรือนและก็ริบไปเสียเขาบีบบังคับคนและบ้านเรือนของเขาและบีบคนกับมรดกของเขา
3 เพราะฉะนั้นพระเจ้าจึงตรัสดังนี้ว่าดูเถิด เรากำลังเตรียมภัยให้ตกกับครอบครัวนี้ซึ่งเจ้าจะหลบคอของเจ้าให้พ้นไปไม่ได้และเจ้าจะเดินอย่างผึ่งผายไปไม่ได้เพราะจะเป็นการวิบัติ
4 ในครั้งนั้นจะมีคนร้องขึ้นแทนเจ้าและจะร่ำไห้ด้วยการโอดครวญอย่างขมขื่นว่า “พวกเราพินาศอย่างสิ้นเชิงแล้วพระองค์ทรงเปลี่ยนที่ดินกรรมสิทธิ์แห่งชนชาติของข้าพระองค์ทรงถอนไปจากข้าเสียแล้วหนอพระองค์ทรงแบ่งไร่นาของพวกเรา ให้แก่บรรดาคนที่จับกุมพวกเรา”
5 ดังนั้น เจ้าจะไม่มีใครจับฉลากแบ่งที่ดินกันในชุมชนแห่งพระเจ้า
6 เขาเทศนาว่า “อย่าเทศนาอย่าให้ผู้ใดเทศนาเรื่องเช่นนี้ความอัปยศตามเราไม่ทันดอก”
7 โอ พงศ์พันธุ์ของยาโคบเอ๋ย ควรจะพูดอย่างนี้หรือไม่พระวิญญาณของพระเจ้าหมดความอดทนแล้วหรือสิ่งเหล่านี้เป็นการกระทำของพระองค์หรือถ้อยคำของเราไม่กระทำให้บังเกิดผลดีแก่ผู้ที่ประพฤติชอบธรรมหรือ
8 แต่เจ้าทั้งหลายลุกขึ้นต่อสู้ประชากร ของเราอย่างกับเป็นศัตรูเจ้าริบเอาเสื้อคลุมจากผู้ที่อยู่อย่างสงบคือจากบรรดาผู้ที่ผ่านไปโดยไว้วางใจด้วยไม่นึกฝันว่าจะมีสงคราม