7 โอ พงศ์พันธุ์ของยาโคบเอ๋ย ควรจะพูดอย่างนี้หรือไม่พระวิญญาณของพระเจ้าหมดความอดทนแล้วหรือสิ่งเหล่านี้เป็นการกระทำของพระองค์หรือถ้อยคำของเราไม่กระทำให้บังเกิดผลดีแก่ผู้ที่ประพฤติชอบธรรมหรือ
8 แต่เจ้าทั้งหลายลุกขึ้นต่อสู้ประชากร ของเราอย่างกับเป็นศัตรูเจ้าริบเอาเสื้อคลุมจากผู้ที่อยู่อย่างสงบคือจากบรรดาผู้ที่ผ่านไปโดยไว้วางใจด้วยไม่นึกฝันว่าจะมีสงคราม
9 เจ้าขับไล่พวกผู้หญิงในประชากรของเราออกไปจากเรือนอันผาสุกของเขาทั้งหลายเจ้าได้เอาศักดิ์ศรีของเราไปเสียจากเด็กๆของเขาเป็นนิตย์
10 จงลุกขึ้นเดินไปเพราะที่นี่ไม่ใช่ที่พักเพราะความไม่สะอาดซึ่งทำลายด้วยความพินาศอย่างทุกข์ระทม
11 หากคนใดจะเที่ยวไปพูดคำไร้สาระและคำมุสาว่า “เราจะเทศนาให้ท่านฟังเรื่องเหล้าองุ่นและเมรัย”เขาคงจะเป็นนักเทศน์ของชนชาตินี้ได้ละ
12 โอ ยาโคบเอ๋ย เราจะรวบรวมเจ้าทั้งหลายเป็นแน่เรารวบรวมคนอิสราเอลที่เหลืออยู่และจะตั้งเขาไว้ด้วยกันเหมือนฝูงแพะแกะอยู่ในคอกเหมือนฝูงสัตว์อยู่ในลานหญ้าคือคนมากมายเสียงดังเอิกเกริก
13 ผู้ที่ทะลวงออกได้จะขึ้นไปก่อนเขาทั้งหลายเขาทั้งหลายจะทะลวงออกไปและผ่านออกประตูเมืองเขาจะออกไปทางนี้พระราชาของเขาทั้งหลายเสด็จไปก่อนคือพระเจ้าทรงนำหน้าเขา