5 พระเจ้าตรัสเกี่ยวด้วยเรื่องผู้เผยพระวจนะผู้ที่นำชนชาติของข้าพเจ้าให้หลงไปผู้ที่ร้องว่า “จงเป็นสุขเถิด”เมื่อเขามีอะไรรับประทานแต่เขาประกาศสงครามต่อผู้ที่ไม่ยื่นอะไรใส่ปากของเขา
6 เพราะฉะนั้น จะเป็นกลางคืนแก่เจ้าปราศจากนิมิตและความมืดทึบจะบังเกิดแก่เจ้าปราศจากการทำนายสำหรับพวกผู้เผยพระวจนะนี้ ดวงอาทิตย์จะตกไปและกลางวันก็จะมืดอยู่เหนือเขา
7 ผู้เห็นนิมิตจะขายหน้าผู้ทำนายจะอับอายเขาทั้งหลายจะปิดปากด้วยกันหมดเพราะว่าไม่มีคำตอบมาจากพระเจ้า
8 แต่สำหรับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเต็มด้วยฤทธิ์เดชคือด้วยพระวิญญาณของพระเจ้าและทั้งความยุติธรรมกับกำลังที่จะประกาศการทรยศของยาโคบแก่เขาเองและประกาศบาปของอิสราเอลแก่เขาเอง
9 ท่านทั้งหลายผู้เป็นประมุขแห่งพงศ์พันธุ์ของยาโคบคือผู้ครอบครองพงศ์พันธุ์อิสราเอล จงฟังข้อความนี้คือท่านผู้ชังความยุติธรรมและผู้แปรความเที่ยงธรรมให้ปรวนไป
10 ผู้สร้างศิโยนด้วยโลหิตและสร้างเยรูซาเล็มด้วยความผิด
11 ผู้เป็นประมุขของเมืองนี้ตัดสินความด้วยเห็นแก่สินบนปุโรหิตของเธอสั่งสอนด้วยเห็นแก่สินจ้างผู้เผยพระวจนะของเธอทำนายด้วยเห็นแก่เงินถึงกระนั้นเขาทั้งหลายยังอิงพระเจ้าและกล่าวว่า“พระเจ้าทรงสถิตท่ามกลางเรามิใช่หรือไม่มีความชั่วอย่างไรเกิดขึ้นแก่เราได้”