7 คนที่ขาพิการนั้น เราจะให้เป็นคนที่เหลืออยู่คนที่ถูกทิ้งไปนั้นเราจะให้เป็นชนชาติที่เข้มแข็งและพระเจ้าจะทรงปกครองเหนือเขาที่ภูเขาศิโยนตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปจนชั่วกัลปาวสาน
8 โอ หอคอยที่เฝ้าฝูงสัตว์เอ๋ยเจ้าผู้เป็นเนินเขาบุตรีศิโยนราชอำนาจจะมาสู่เจ้าอาณาจักรดั้งเดิมจะกลับมาคือราชอาณาจักรแห่งบุตรีเยรูซาเล็ม
9 เออ ทำไมเจ้าร้องไห้เสียงดังไม่มีกษัตริย์ปกครองเจ้าหรือที่ปรึกษาของเจ้าพินาศเสียแล้วหรือเจ้าจึงเจ็บปวดรวดร้าวอย่างกับหญิงจะคลอดบุตร
10 โอ บุตรีศิโยนเอ๋ย จงบิดตัวและโอดครวญไปเถิดอย่างกับหญิงจะคลอดบุตรเพราะบัดนี้เจ้าจะต้องออกไปจากนครไปพักอยู่ตามไร่นาเจ้าจะต้องไปยังบาบิโลนจะมีผู้ช่วยกู้เจ้า ณ ที่นั่นพระเจ้าจะทรงไถ่เจ้า ณ ที่นั่นให้พ้นจากมือศัตรูของเจ้า
11 บัดนี้ ประชาชาติมากหลายได้ชุมนุมต่อสู้เจ้ากล่าวว่า “จงให้มันหมดความศักดิ์สิทธิ์ให้ตาของเราเพ่งดูศิโยน”
12 แต่เขาทั้งหลายไม่ทราบถึงพระดำริของพระเจ้าเขาทั้งหลายไม่เข้าใจในแผนการของพระองค์ที่พระองค์ทรงรวบรวมเขาทั้งหลายเข้ามาดังรวมฟ่อนข้าวไว้ที่ลานนวดข้าว
13 โอ บุตรีศิโยนเอ๋ยจงลุกขึ้นและนวดเถิดเพราะว่าเราจะทำเขาของเจ้าให้เป็นเหล็กและกีบเท้าของเจ้าให้เป็นทองสัมฤทธิ์และเจ้าจะตีชนชาติทั้งหลายเป็นอันมากให้เป็นชิ้นๆและเจ้าจะมอบสิ่งที่ได้มาถวายแด่พระเจ้ามอบสมบัติของเขาทั้งหลายแด่พระเจ้าแห่งพิภพจบสิ้น