8 มนุษย์เอ๋ย พระองค์ทรงสำแดงแก่เจ้าแล้วว่าอะไรดีและพระเจ้าทรงมีพระประสงค์อะไรจากเจ้านอกจากให้กระทำความยุติธรรมและรักสัจกรุณาและดำเนินชีวิตด้วยความถ่อมใจไปกับพระเจ้าของเจ้า
9 พระสุรเสียงของพระเจ้าประกาศแก่นครนั้น(ที่จะยำเกรงพระนามของพระองค์ ก็เป็นสติปัญญาแท้)“โอ เผ่าชนและชุมนุมชนแห่งนครนั้นเอ๋ย จงฟังเถิด
10 เราจะลืมทรัพย์สมบัติที่ได้มาจากการชั่วร้าย ซึ่งมีในเรือนของคนอธรรมและเครื่องตวงขี้ฉ้อที่ต้องถูกแช่งสาปนั้นได้หรือ
11 เราจะถือชายที่มีตาชั่งขี้ฉ้อและมีถุงเต็มด้วยลูกตุ้มขี้โกงว่าไม่มีความผิดได้หรือ
12 บรรดาคนมั่งมีของเจ้าก็เต็มไปด้วยความทารุณและชาวเมืองของเจ้าก็พูดมุสาและลิ้นของเขาก็ล่อลวงอยู่ในปากของเขา
13 เพราะฉะนั้นเราจึงได้เริ่มเฆี่ยนเจ้ากระทำให้เจ้าเริศร้างไปเพราะบาปของเจ้า
14 เจ้าจะรับประทาน แต่จะไม่รู้จักอิ่มและส่วนภายในของเจ้าก็จะมีแต่ความหิวเจ้าจะเก็บไว้ แต่ก็ไม่สั่งสมอะไรที่เจ้าสั่งสม เราก็จะให้แก่ดาบ