เฉลย‍ธรรม‍บัญ‌ญัติ 21:16-22 TH1971

16 เมื่อ​ถึง​วัน​แบ่ง​ทรัพย์‍สิน​ให้​แก่​บุตร​เป็น​มร‌ดก​นั้น อย่า​ให้​เขา​กระ‌ทำ​แก่​บุตร​ของ​ภรรยา​คน​ที่​ตน​รัก นั้น​อย่าง​กับ​เป็น​บุตร​หัว‍ปี แทน​บุตร​ของ​ภรรยา​ที่​ตน​ไม่​ชอบ​ซึ่ง​เป็น​บุตร​หัว‍ปี

17 แต่​เขา​ต้อง​ยอม‍รับ​บุตร​หัว‍ปี​คือ​บุตร​ของ ภรรยา​คน​ที่​ตน​ไม่​ชอบ โดย​แบ่ง​ข้าว‍ของ​ให้​แก่​บุตร​หัว‍ปี​สอง​เท่า เพราะ‍ว่า​คน​นี้​เป็น​ต้น​กำ‌ลัง​ของ​บิดา สิทธิ​ของ​บุตร​หัว‍ปี​เป็น​ของ​เขา

18 “ถ้า​ชาย​คน​ใด​มี​บุตร​ที่​ดื้อ​และ​ไม่​อยู่​ใน​โอ‌วาท ไม่​เชื่อ‍ฟัง​เสียง​ของ​บิดา​ของ​ตน​หรือ​เสียง​ของ​มารดา​ของ​ตน แม้‍ว่า​บิดา​มารดา​จะ​ได้​ตี​สอน เขา​ก็​ไม่​ยอม​ฟัง

19 ให้​บิดา​มารดา​จับ​ตัว​เขา​ให้​ออก​มา​หา​พวก​ผู้ใหญ่​ของ เมือง​นั้น ณ ประ‌ตู​เมือง​ที่​เขา​อา‌ศัย​อยู่

20 และ​เขา​จะ​พูด​กับ​พวก​ผู้ใหญ่​ของ​เมือง​นั้น​ว่า ‘บุตร​ชาย​ของ​เรา​คน​นี้​เป็น​คน​ดื้อ‍ดึง​และ​ไม่​อยู่​ใน​โอ‌วาท ไม่​เชื่อ​ฟัง​เสียง​เรา​เป็น​คน​ตะกละ​และ​ขี้‍เมา’

21 แล้ว​ผู้‍ชาย​ใน​เมือง​นั้น​จะ​เอา​หิน​ขว้าง​เขา​ให้​ตาย ดัง​นั้น​ท่าน​จะ​ได้​กำ‌จัด​ความ​ชั่ว​เสีย​จาก​ท่าม‍กลาง​ท่าน คน​อิส‌รา‌เอล​ทั้ง‍ปวง​จะ​ได้​ยิน​และ​ยำ‌เกรง

22 “ถ้า​คน​ใด​ได้​กระ‌ทำ​ความ​ผิด​อัน​มี​โทษ​ถึง​ตาย และ​เขา​ถูก​ประ‌หาร​ชีวิต และ​แขวน​เขา​ไว้​ที่​ต้น‍ไม้