เฉลย‍ธรรม‍บัญ‌ญัติ 22:22-28 TH1971

22 “ถ้า​พบ​ชาย​คน​หนึ่ง​ไป​ร่วม​กับ​ภรรยา​ของ​คน‍อื่น ทั้ง‍สอง​คน คือ​ชาย​ที่​ไป​ร่วม​กับ​หญิง​และ​หญิง​คน​นั้น​จะ​ต้อง​มี​โทษ​ถึง​ตาย ดัง‍นี้​แหละ​ท่าน​จะ​กำ‌จัด​ความ​ชั่ว​จาก​อิส‌รา‌เอล

23 “ถ้า​มี​หญิง​พรหม‌จารี​คน​หนึ่ง​หมั้น​ไว้​แล้ว และ​มี​ชาย​คน​หนึ่ง​ไป​พบ​เธอ​ใน​เมือง​และ​ได้​ร่วม​กับ​เธอ

24 ท่าน​จง​พา​เขา​ทั้ง​สอง​ออก‍ไป​นอก​ประ‌ตู‍เมือง​นั้น และ​ท่าน​จง​เอา​หิน​ขว้าง​เขา​ทั้ง‍สอง​ให้​ตาย​เสีย หญิง‍สาว​คน​นั้น​เพราะ‍ว่า​แม้​อยู่​ใน​เมือง​ก็​มิ‍ได้​ร้อง​ขอ​ความ​ช่วย‍เหลือ ชาย​คน​นั้น​เพราะ​ว่า​ได้​กระ‌ทำ​ให้​ภรรยา​ของ​เพื่อน‍บ้าน​ได้​รับ​ความ​ละอาย ดัง‍นี้​แหละ ท่าน​ทั้ง‍หลาย​จะ​กำ‌จัด​ความ​ชั่ว​เสีย​จาก​ท่าม‍กลาง​ท่าน

25 “แต่​ถ้า​ชาย​คน​หนึ่ง​ไป​พบ​หญิง‍สาว​ที่​คน​อื่น​หมั้น​ไว้​แล้ว​ที่ กลาง‍ทุ่ง ชาย​คน​นั้น​จับ​ตัว​หญิง​คน​นั้น​และ​ได้​ร่วม​กับ​เธอ เฉพาะ​ผู้‍ชาย​คน​ที่​ร่วม​กับ​เธอ​เท่า‍นั้น​จะ​ต้อง​มี​โทษ​ถึง​ตาย

26 แต่​ท่าน​อย่า​ทำ​โทษ​หญิง‍สาว​นั้น​เลย ฝ่าย​หญิง‍สาว​นั้น​ไม่‍มี​ความ​ผิด​สิ่ง​ใด​ที่​จะ​ต้อง​มี​โทษ​ถึง​ตาย เพราะ​คดี​เรื่อง‍นี้​ก็​เหมือน​กับ​คดี​เรื่อง​ชาย​คน​หนึ่ง​เข้า​ต่อ‍สู้ และ​ฆ่า​เพื่อน‍บ้าน​ของ​ตน

27 เพราะ​ชาย​นั้น​พบ​เธอ​ที่​กลาง‍ทุ่ง แม้‍ว่า​หญิง‍สาว​ที่​เขา​หมั้น​ไว้​คน​นั้น จะ​ร้อง​ขอ​ความ​ช่วย‍เหลือ​ก็​ไม่‍มี​ผู้‍ใด​มา​ช่วย​ได้

28 “ถ้า​ชาย​คน​หนึ่ง​พบ​หญิง​พรหม‌จารี​ยัง​ไม่‍มี​คน​หมั้น เขา​จึง​จับ​ตัว​เธอ​และ​ได้​ร่วม​กับ​เธอ มี​ผู้​รู้‍เห็น