2 “พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า ในวันนั้น เราจะกำจัดชื่อของรูปเคารพเสียจากแผ่นดิน เพื่อว่าเขาจะระลึกถึงอีกไม่ได้เลย และเราจะไล่ผู้เผยพระวจนะและวิญญาณที่ไม่สะอาดไปเสียจากแผ่นดิน
3 ถ้ามีผู้ใดปรากฏตัวเป็นผู้เผยพระวจนะอีก บิดามารดาผู้ให้เขาบังเกิดมานั้นจะพูดกับเขาว่า ‘เจ้าอย่ามีชีวิตอยู่เลย เพราะเจ้าพูดมุสาในพระนามของพระเจ้า’ เมื่อเขาเผยพระวจนะ บิดามารดาผู้ให้เขาเกิดมาจะแทงเขาให้ทะลุ
4 ในวันนั้น ผู้เผยพระวจนะทุกคนจะมีความละอายเพราะนิมิตของเขาเมื่อเผยพระวจนะ เขาจะไม่สวมผ้ามีขนเพื่อล่อลวงอีกต่อไป
5 แต่เขาจะกล่าวว่า ‘ข้าพเจ้าไม่ใช่ผู้เผยพระวจนะ ข้าพเจ้าเป็นชาวนา เพราะว่าพื้นดินเป็นกรรมสิทธิ์ของข้าพเจ้า ตั้งแต่ข้าพเจ้ายังหนุ่มๆ’
6 และถ้าผู้ใดจะถามเขาว่า ‘ทำไมท่านมีแผลเป็นที่หลัง’ เขาจะตอบว่า ‘ข้าพเจ้าได้แผลเป็นนั้นในเรือนของพวกเพื่อนของข้าพเจ้า’ ”
7 พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า“ดาบเอ๋ย จงตื่นขึ้นต่อสู้เมษบาลของเราจงต่อสู้ผู้ที่สนิทกับเราจงตีเมษบาล และฝูงแกะนั้นจะกระจัดกระจายไปเราจะกลับมือของเราต่อสู้กับตัวเล็กตัวน้อย
8 พระเจ้าตรัสว่า ทั่วทั้งแผ่นดินจะต้องกำจัดเสียให้พินาศสองในสามและเหลือไว้หนึ่งในสาม