2 ทิ‌โม‌ธี 2:14-20 TH1971

14 จง​เตือน​เขา​ทั้ง‍หลาย​ถึง​ข้อ​นี้​และ​กำ‌ชับ​เขา​ต่อ​พระ‍พักตร์พระ‍ผู้​เป็น​เจ้า2 ไม่​ให้​เขา​โต้‍เถียง​กัน​ใน​เรื่อง​ถ้อย‍คำ ซึ่ง​ไม่​เป็น​ประ‌โยชน์​เลย แต่​กลับ​เป็น​เหตุ​ให้​คน​ที่​ฟัง​เขว​ไป

15 จง​อุต‌ส่าห์​สำ‌แดง​ตน​ว่า​ได้​ทรง​พิสูจน์​แล้ว​เป็น​คน‍งาน​ที่​ไม่​ต้อง​อาย ใช้​พระ‍วจนะ​แห่ง​ความ​จริง​อย่าง​ถูก​ต้อง

16 จง​หลีก​เสีย​จาก​คำ‍สอน​ที่​ไร้​คุณ‍ธรรม เพราะ​คำ​อย่าง​นั้น​จะ​นำ​คน​ไป​สู่​อธรรม​มาก​ยิ่ง​ขึ้น

17 และ​คำ​พูด​ของ​เขา​จะ​แพร่​ออก​ไป​เหมือน​แผล​เนื้อ​ร้าย ใน​พวก​นั้น​มี​ฮี‌เม‌เน‌อัส​กับ​ฟีเล‌ทัส​เป็น​ต้น

18 คน​ทั้ง​สอง​นั้น​ได้​หลง​จาก​ความ​จริง โดย​ถือ​ว่า​การ​ฟื้น​จาก​ความ​ตาย​นั้น​ได้​ผ่าน​พ้น​ไป​แล้ว เขา​กำ‌ลัง​ทำ​ให้​ความ​เชื่อ​ของ​บาง‍คน​ไขว้‍เขว​ไป

19 แต่​ว่า​ราก‍ฐาน​ซึ่ง​พระ‍เจ้า​ทรง​วาง‍ไว้​นั้น​มี​ตรา​ประ‌ทับ​ไว้​ว่า “องค์​พระ‍ผู้​เป็น​เจ้า​ทรง​รู้‍จัก​คน​เหล่า​นั้น​ที่​เป็น​ของ​พระ‍องค์” และ “ให้​ทุก‍คน​ซึ่ง​ออก​พระ‍นาม​ของ​องค์​พระ‍ผู้​เป็น​เจ้า​ละ​ทิ้ง​ความ​ชั่ว​เสีย”

20 ใน​บ้าน​ใหญ่​หลัง​หนึ่งๆ มิ​ได้​มี​แต่​ภาชนะ​ทอง​และ​เงิน​เท่า​นั้น แต่​มี​ภาชนะ​ไม้​และ​ภาชนะ​ดิน​ด้วย บ้าง​ก็​เพื่อ​ศิลปะ และ​บ้าง​ก็​สา‌มัญ