ยา‌กอบ 1:10-16 TH1971

10 และ​คน​มั่ง‍มี​ก็​จง​โอ้‍อวด​เมื่อ​ตก‍ต่ำ​ลง เพราะ​ว่า​เขา​จะ​ต้อง​ล่วง‍ลับ​ไป​ดุจ​ดอก‍หญ้า

11 เพราะ​เมื่อ​ตะวัน​ขึ้น ความ​ร้อน​อัน​แรง‍กล้า​ก็​กระ‌ทำ​ให้​หญ้า​เหี่ยว‍แห้ง​ไป และ​ดอก‍หญ้า​ก็​ร่วง‍หล่น และ​ความ‍งาม​ของ​มัน​สูญ​สิ้น​ไป คน​มั่ง‍มี​ก็​จะ​เสื่อม​สูญ​ไป​กลาง‍คัน​เช่น​กัน

12 คน​ที่​อด‍ทน​ต่อ​การ​ทด‍ลอง​ใจ​ก็​เป็น​สุข เพราะ​เมื่อ​ปรา‌กฏ​ว่า​ผู้​นั้น​ทน​ได้​แล้ว เขา​จะ​ได้​รับ​มง‌กุฎ​แห่ง​ชีวิต ซึ่ง​พระ‍เจ้า​ได้​ทรง​สัญ‌ญา​ไว้​แก่​คน​ทั้ง‍หลาย​ที่​รัก​พระ‍องค์

13 เมื่อ​ผู้​ใด​ถูก​ล่อ​ให้​หลง อย่า​ให้​ผู้​นั้น​พูด​ว่า “พระ‍เจ้า​ทรง‍ล่อ​ข้าพ‌เจ้า​ให้​หลง” เพราะ‍ว่า​ความ​ชั่ว​จะ​มา​ล่อ​พระ‍เจ้า​ให้​หลง​ไม่​ได้ และ​พระ‍องค์​เอง​ก็​ไม่​ทรง​ล่อ​ผู้​ใด​ให้​หลง​เลย

14 แต่​ว่า​ทุก‍คน​ก็​ถูก​ล่อ​ให้​หลง เมื่อ​กิ‌เลส​ของ​ตัว​เอง​ล่อ​และ​ชัก‍นำ​ให้​กระ‌ทำ​ตาม

15 ครั้น​ตัณ‌หา​เกิด​ขึ้น​แล้ว​ก็​ทำ​ให้​เกิด​บาป และ​เมื่อ​บาป​เจริญ​เต็ม‍ที่​แล้ว​ก็​นำ​ไป​สู่​ความ​ตาย

16 พี่‍น้อง​ที่‍รัก​ของ​ข้าพ‌เจ้า อย่า​หลง‍ผิด​ไป​เลย