29 Pagkasabi niyon, ang buong kapulungan ay nanaghoy nang malakas at tumawag sa Panginoong Diyos.
30 At sinabi naman sa kanila ni Uzias, “Magpakatatag kayo, mga kaibigan. Magtiis pa tayo ng limang araw, at ipadarama sa atin ng ating Panginoong Diyos ang kanyang pagkahabag. Sigurado kong hindi niya tayo pababayaan!
31 Ngunit kung wala tayong tanggaping tulong pagkalipas ng limang araw, saka ko gagawin ang inyong hinihiling sa akin.”
32 At pinabalik niya sa kanya-kanyang pook na binabantayan ang mga kalalakihan. Nagtungo na nga sila sa mga muog at pintong binabantayan. Ang mga babae at mga bata ay pinauwi sa kani-kanilang mga bahay, kaya't ang kalagayan nila'y larawan ng kawalang-pag-asa.