1 “İnsanı kadın doğurur,Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.
2 Çiçek gibi açıp solar,Gölge gibi gelip geçer.
3 Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun,Yargılamak için önüne çağırıyorsun?
4 Kim temizi kirliden çıkarabilir?Hiç kimse!
5 Madem insanın günleri belirlenmiş,Aylarının sayısı saptanmış,Sınır koymuşsun, öteye geçemez;
6 Gözünü ondan ayır da,Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.
7 “Oysa bir ağaç için umut vardır,Kesilse, yeniden sürgün verir,Eksilmez filizleri.