5 Madem insanın günleri belirlenmiş,Aylarının sayısı saptanmış,Sınır koymuşsun, öteye geçemez;
6 Gözünü ondan ayır da,Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.
7 “Oysa bir ağaç için umut vardır,Kesilse, yeniden sürgün verir,Eksilmez filizleri.
8 Kökü yerde kocasa,Kütüğü toprakta ölse bile,
9 Su kokusu alır almaz filizlenir,Bir fidan gibi dal budak salar.
10 İnsan ise ölüp yok olur,Son soluğunu verir ve her şey biter.
11 Suyu akıp giden gölYa da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,