9 Đức Giê-hô-va phán: “Ta không trừng phạt chúng về các tội ấy sao?Làm sao Ta không báo trảMột dân tộc như thế được chứ?”
10 Tôi sẽ khóc lóc thở than cho các núi,Xướng lên bài ca sầu não cho các đồng cỏ trong hoang mạc,Vì chúng đã bị đốt cháy, không một bóng người qua lại,Chẳng còn nghe tiếng bầy gia súc;Từ chim trời cho đến thú rừng,Tất cả đều trốn mất.
11 “Ta sẽ khiến Giê-ru-sa-lem thành đống đổ nát,Thành hang chó rừng;Và làm cho các thành của Giu-đa hoang tàn,Không người ở.”
12 Ai là người đủ khôn ngoan để hiểu những việc nầy? Miệng Đức Giê-hô-va phán với ai để họ công bố lại? Tại sao xứ sở điêu tàn, quạnh hiu như hoang mạc, không một bóng người qua lại?
13 Đức Giê-hô-va phán: “Vì chúng đã bỏ luật pháp mà Ta đã lập cho chúng, không vâng lời Ta và không sống theo luật pháp Ta.
14 Nhưng chúng sống theo tính ương ngạnh của lòng mình, đi theo các thần Ba-anh mà tổ phụ chúng đã dạy.”
15 Vì thế, Đức Giê-hô-va vạn quân, Đức Chúa Trời của Y-sơ-ra-ên phán: “Nầy, Ta sẽ cho dân nầy ăn ngải cứu và uống nước độc.