26 as ek die sonlig aangesien het wanneer dit helder skyn en die maan wat so pragtig daarheen gaan,
27 en my hart heimlik verlei is, en ek met my hand hulle ’n kus toegewerp het —
28 ook dit sou ’n strafbare misdaad wees, want ek sou God daarbo verloën het.
29 As ek bly was oor die ongeluk van my hater en uitgejubel het toe onheil hom getref het;
30 (ja, ek het my verhemelte nie toegelaat om te sondig nie, om deur ’n vloek sy lewe te vorder nie!)
31 as die mense in my tent nie gesê het: Wie kan iemand vind wat van sy vleesspys nie versadig is nie?
32 (die vreemdeling het nie buitekant vernag nie; my deure het ek oopgemaak na die pad toe!)