34 omdat ek bang was vir die groot menigte en die veragting van die geslagte my laat skrik het, sodat ek my stil gehou, die deur nie uitgegaan het nie!
35 Ag, as iemand my maar wou aanhoor! Kyk hier my handtekening (laat die Almagtige my antwoord!) en die skrif wat my teëparty geskrywe het!
36 Waarlik, op my skouer sou ek dit dra; ek sou dit my ombind as ’n krans.
37 Die getal van my voetstappe sou ek Hom te kenne gee; as ’n vors sou ek na Hom toe aankom.
38 As my saailand my aanklaag en sy vore almal saam ween;
39 as ek sy opbrings geëet het sonder betaling en die lewe van sy eienaars uitgeblaas het —
40 laat dan distels in plaas van koring uitspruit en onkruid in plaas van gars.Hier eindig die woorde van Job.