12 Sy asem laat kole ontvlam, en ’n vlam gaan uit sy mond.
13 In sy nek woon sterkte, en voor hom uit spring ontsteltenis.
14 Die klompe van sy vleis is vas aanmekaar, aan hom vasgegiet, onbeweeglik.
15 Sy hart is hard soos ’n klip, ja, hard soos die onderste meulsteen.
16 As hy hom oplig, word die magtiges bang; van verbystering raak hulle buite hulself.
17 Raak iemand hom met die swaard — dit hou nie stand nie; geen spies, lans of assegaai nie.
18 Yster is vir hom soos strooi; koper soos hout wat vergaan het.