10 Wees my genadig, Here, want ek is benoud; van verdriet het my oog mat geword, my siel en my liggaam.
11 Want my lewe kwyn weg van kommer en my jare van gesug; my krag struikel deur my ongeregtigheid, en my gebeente teer uit.
12 Vanweë al my teëstanders het ek ’n voorwerp van smaad geword, ja, grootliks vir my bure, en ’n voorwerp van skrik vir my bekendes; die wat my op straat sien, vlug weg van my af.
13 Ek is vergeet uit die hart, soos ’n dooie; ek het geword soos ’n ding wat lê en vergaan.
14 Want ek het die skindertaal van baie gehoor — skrik rondom! — terwyl hulle saam raad hou teen my; hulle is van plan om my lewe te neem.
15 Maar ék vertrou op U, o Here! Ek sê: U is my God.
16 My tye is in u hand; red my uit die hand van my vyande en van my vervolgers.