2 Joab stuur toe iemand na die stad Tekoa en hy laat haal ’n wyse vrou wat daar gewoon het. Hy het vir haar gesê: “Jy moet asseblief huil en treur en rouklere aantrek, jy moenie olyf-olie aan jou smeer nie, en jy moet wees soos ’n vrou wat aanhou treur oor iemand wat dood is.
3 Dan moet jy na die koning toe gaan en jy moet vir hom sê wat ek vir jou sê.”
4 Die vrou van Tekoa het toe met die koning gaan praat. Sy het gebuig met haar gesig teen die grond en sy het gesê: “Koning, jy moet my help.”
5 Die koning het vir haar gevra wat haar probleem is, en sy sê toe: “Ag, ek is ’n weduwee, my man is dood.
6 Ek het twee seuns, en hulle het in die veld met mekaar gestry. Niemand het hulle gekeer nie, en die een seun het die ander seun doodgeslaan.
7 Die hele familie kom toe na my toe en hulle sê: ‘Gee vir ons die seun wat sy broer doodgeslaan het. Ons wil hom doodmaak omdat hy sy broer doodgemaak het. Hy is die seun wat sy pa se goed moet erf, maar ons wil hom doodmaak.’ Ek het nog net hierdie seun, hy is die lig in my lewe, maar nou wil hulle hom ook doodmaak. As hy ook dood is, dan sal daar niemand op die aarde oorbly wat die naam van my man het nie.”
8 Die koning het vir die vrou gesê: “Gaan huis toe, ek sal sê wat moet gebeur.”