1 Die Here het vir Moses gesê: “’n Persoon het miskien gesien dat iemand iets verkeerd doen of hy weet miskien daarvan. Of hy het miskien gehoor dat iemand ’n ander persoon vervloek. Hy kan ’n getuie wees, maar hy wil nie vertel wat gebeur het nie. Dan het daardie persoon sonde gedoen, hy is skuldig.
2 Of iemand raak miskien aan ’n onrein ding, maar hy weet dit nie, of hy raak aan ’n dooie, onrein, wilde dier of aan ’n mak, dooie dier of ’n klein diertjie. As hy dit doen, dan het hy onrein geword, en hy is skuldig.
3 Of iemand raak miskien aan iets wat onrein is, en wat van ’n mens kom. Hy raak aan enige iets wat hom onrein laat word, maar hy weet dit nie. Dan is hy skuldig wanneer hy dit later besef.
4 Of iemand dink miskien nie goed wat hy sê nie en hy belowe iets en hy sê die Here is die getuie. Hy belowe iets wat goed is of iets wat sleg is, mense doen dit partymaal wanneer hulle nie goed dink nie. Die persoon weet nie dat hy verkeerd gedoen het nie, maar wanneer hy later besef wat hy gedoen het, dan is hy skuldig.
5 Wanneer hy besef dat hy skuldig is omdat hy een van hierdie dinge gedoen het, dan moet hy bely dat hy sonde gedoen het
6 en hy moet vir die Here ’n skuld-offer bring vir die sonde wat hy gedoen het. Dit moet ’n ooi wees, ’n skaap-ooi of ’n bok-ooi om ’n sonde-offer te wees. Die priester moet vir die persoon versoening doen vir sy sonde.