8 As ek my mond moet oopmaak om te praat, moet ek uitroep ‘geweld!’ en ‘vernietiging!’ Die boodskap wat U vir my gegee het, het my elke oomblik van die dag ’n bespotting by die mense gemaak.
9 Ek het al by myself gedink ek sal niks van die Here sê of namens Hom praat nie. Maar ek kan net nie ophou nie. Die boodskap van die Here brand in my binneste soos ’n vuur. Dit is soos vuur wat in my liggaam ingehok is. Ek probeer so hard as wat ek kan om dit binne te hou, maar ek kan nie.
10 Ek het gehoor dat hulle agter my rug praat. Hulle sê: Daar loop ‘Ou groot gevaar’. Dan sê hulle: ‘Kla hom aan! Kom ons kla hom aan!’ Selfs my naby vriende hou my dop. Hulle sit en wag vir my om ’n blaps te maak. Hulle sê: ‘Wag maar, hy sal vir homself ’n strik stel en dan sal ons ons kans kry om ons op hom te wreek.’
11 Maar Here, U is by my soos ’n sterk soldaat wat my beskerm. Ek sal niks oorkom nie. My vervolgers staan nie ’n kans teen U nie. Hulle sal tweede kom. Hulle sal rooi in die gesig staan omdat hulle niks kan regkry nie. Hulle vernedering sal nooit vergeet word nie.
12 “Here, U is sterker as alles en almal! U is regverdig as U mense toets. U sien presies wat in mense se hart en gedagtes omgaan. Ek wil graag sien hoe U hulle terugbetaal vir wat hulle gedoen het. Ek het my saak in u hande gelos.
13 Sing om vir die Here eer te bring! Praat oor hoe goed die Here is! Ek was soos ’n arm mens, maar U het my gered uit die mag van die mense wat my laat swaarkry het.”
14 Ek is spyt dat ek ooit gebore is. Niemand mag ooit sê dat die dag van my geboorte ’n wonderlike dag was nie.