10 Ons God, wat sal ons nou na al hierdie dinge sê? Want ons het U opdragte verlaat,
11 wat U ons beveel het deur U diensknegte, die profete deur te sê: ‘Die land waar julle ingaan om dit in besit te neem, is ’n onrein land weens die onreinheid van die volke van die lande, met hulle verwerplikhede waarmee hulle dit van die een end tot die ander volgemaak het en met hulle verwerplike dade;Lev 18:25-27; Deut 7:3
12 daarom, moenie julle dogters aan hulle seuns gee nie en vat nie hulle dogters vir julle seuns nie en soek vir ewig ook nie hulle vrede of voorspoed nie sodat julle onveranderlik sterk kan wees en die goeie van die land kan eet en dit aan julle seuns as erfenis kan laat vir ewig.
13 Ná al hierdie dinge wat oor ons gekom het vanweë ons bose dade en vir ons groot sondes, het U, ons God, steeds ten doel gehad om ons sondes te vergewe en aan ons oorgeblewenes in die wêreld te gee
14 en tog was ons pervers en het U opdragte verbreek en ons met hierdie vuil volke verbind en volgens hulle werke gedoen, maar U is goedgunstig. Wees nie kwaad vir ons nie, maar vergewe ons sondes voor U oë, want U gee liefdevol om. Laat vir ons oorblywendes in die wêreld, want daar is niemand soos U nie sodat ons nie sal sterf nie.
15 O, יהוה, God van Yisra’el, U is regverdig, want U het ’n oorblyfsel van ons gespaar, soos dit vandag is. Let op, ons staan en erken ons sondes voor U, want ons het geen woorde om voor U te praat as gevolg hiervan nie.”