2 Die kosbare seuns van Tziyon, wat beter is as kosbare stene, hoe word hulle gereken soos erdekruike, die werk van die hande van die pottebakker.
3 Die vroue ontbloot hulle borste en, soos jakkalse, gee hul aan die kleintjies om te suig; die dogters van my volk het geword soos wonde wat nie kan genees nie en soos volstruise in die wildernis.
4 Die tong van die suigeling kleef aan sy verhemelte vas van die dors, kindertjies vra brood, maar niemand breek dit en gee vir hulle nie.
5 Hulle wat lekkernye geëet het, is eensaam op die strate; hulle wat groot gemaak is in skarlaken, slaap op mishope,
6 want die oortredinge van die dogter van my volk was groter as die sonde van S’dom, wat soos in ’n oomblik omvergewerp is, sonder dat iemand die hand daaraan geslaan het.
7 Haar Natzireërs was reiner as sneeu, witter as melk, hulle wange rooier as robyne en hulle vorm mooier as saffier.
8 Nou is hulle voorkoms egter swarter as houtskool, hulle word nie herken op die strate nie; hulle vel is verrimpeld aan hul gebeente, dit het opgedroog en soos ’n stok geword.