5 Toe die tyd vir die aandoffer aangebreek het, het ek met geskeurde klere opgestaan en my verootmoedig daar waar ek gesit het. Ek het op my knieë geval en my hande na die Here my God opgesteek.
6 Ek het gebid: “My God, ek is so skaam en verneder, ek kan nie na U kyk nie. Ons sondes is hoër as ons koppe en ons skuld reik tot aan die hemel.
7 Van ons voorgeslagte af tot nou toe het ons ons al aan verskriklike oortredings skuldig gemaak. Dit is hoekom U ons, ons konings en ons priesters uitgelewer het aan die mag van die heidense konings van die land. Net soos dit nou die geval is, het hulle ons doodgemaak, gevange geneem, beroof en verneder.
8 “Die Here ons God het nou vir ’n klein rukkie genade aan ons bewys deur toe te laat dat sommige van ons as ’n oorblyfsel oorleef het. Hy het in sy heilige plek vir ons ’n vaste plek gegee. So het God ons moed laat skep en ons vir ’n rukkie losgemaak van ons slawerny.
9 Ons was slawe, maar ons God het ons in sy troue liefde nie in ons slawerny vergeet nie. Hy het toegesien dat die koning van Persië ons goed behandel. Hy het ons vrygelaat sodat ons die tempel van ons God kon herbou en die bouvalle kon herstel. Hy het vir ons in Juda en Jerusalem ’n muur gegee om ons te beskerm.
10 “Wat kan ons nou hieroor sê, ons God? Ons het weer u bevele verontagsaam.
11 U het ons deur u dienaars die profete duidelik beveel en gesê: ‘Die land wat julle sal inneem, sal onrein wees as gevolg van die verwerplike gewoontes van die inwoners van die land. Die land is van hoek tot kant gevul met hulle afskuwelike praktyke.