1 As U maar die hemel wou laat oopskeur en afkom!Hoe sal die berge nie bewe in u teenwoordigheid nie!
2 Kom soos ’n vuur wat hout laat brand en water laat kook, kom tog en maak Uself bekendaan u vyande.Dan sal die nasies voor U bewe!
3 Toe U lank gelede afgekom het,het U ontsagwekkende dingegedoen, wat ons nie verwag het nie,en die berge het voor U gebewe.
4 Vandat die wêreld gemaak is, het geen oor gehoor of oog ’n God gesiensoos U,wat doen wat U doenvir dié wat op U vertrou nie.
5 U help mense wat met blydskap doen wat U beveel,wat u weë onthou.Maar ons het aangehou om verkeerd te doen.U was kwaad vir ons.Hoe kan ons ooit gered word?
6 Voor U het ons almal gewordsoos iemand wat onrein is.Ons beste dade is soos vuil klere,soos verskrompelde blare.Deur ons sondes waai die wind ons weg.
7 Niemand roep na U om hulp nie,niemand soeksy sterkte in U nie.U het u gesig vir ons verberg,U laat ons vergaan onder die las van ons sondes.
8 Tog, Here, is U ons Vader.Ons is soos klei en U is die Pottebakker.Deur u hand is ons almal gevorm.
9 Here, moet tog nie kwaad weesvir ons nie.Moenie ons sondes vir altyd teen ons hou nie. Ons bid tot U: Sien ons tog raak.Ons almal is tog u volk!
10 U heilige stadhet ’n woestyn geword.Sion is ’n woesteny,Jerusalem issoos ’n verlate woestyn.
11 Ons heilige en glorieryketempel waar ons voorouers U aanbid het, is afgebrand.Alles wat vir ons kosbaar was, is vernietig.
12 Raak die dinge U dan nie, Here?Gaan U doodstil bly?Sal U aanhou om ons te laat ly, ons te kasty bo ons vermoëns?