4 Този, който работи, получава заплата за труда си не като подарък, а защото я е заслужил.
5 Но ако някой се доверява не на делата си, а на Бога, който прави праведни грешните, Бог приема вярата на този човек и го счита за праведен.
6 Така Давид говори за щастието на онзи, когото Бог приема за праведен, без да гледа делата му:
7 „Благословени са онези,чиито беззаконни дела са простении чиито грехове са покрити.
8 Благословен е онзи,когото Господ приема така,сякаш не е извършил грехове.“
9 Дали това щастие се отнася само за обрязаните или и за тези, които не са обрязани? Защото казахме: „Бог прие вярата на Авраам и го счете за праведен.“
10 А кога бе счетен за праведен? Преди или след като бе обрязан? Бог го счете за праведен преди, а не след обрязването.