1 Usa niana ka higayon may daghang mga kobrador sa buhis ug mga makasasala nga miadto kang Jesus aron pagpamati kaniya.
2 Unya ang mga Pariseo ug ang mga magtutudlo sa Balaod nagbagulbol nga nag-ingon, “Kining tawhana nag-abiabi sa mga makasasala ug nakigsalo pa gani kanila sa pagpangaon!”
3 Tungod niini misugilon kanila si Jesus ug usa ka sambingay:
4 “Pananglit usa kaninyo may 100 ka karnero ug nawala ang usa niini, unsa may iyang buhaton? Iyang biyaan ang 99 didto sa sibsibanan ug pangitaon niya ang nawala nga karnero hangtod nga kini iyang makit-an.
5 Sa makit-an na niya kini, malipay siya pag-ayo ug iya kining pas-anon
6 ug dad-on pagbalik ngadto sa ila. Unya iyang dapiton ang iyang mga higala ug mga silingan, ‘Maglipay kita kay akong nakaplagan ang nawala kong karnero!’
7 Sultihan ko kamo nga ingon usab niini ang mahitabo: mas dako ang kalipay didto sa langit tungod sa usa ka makasasala nga naghinulsol kay sa 99 ka tawo nga matarong nga wala magkinahanglan sa paghinulsol.
8 “Sa laing bahin, pananglit ang usa ka babaye nga may napulo ka tagsa ka salapi, unya kawad-an ug usa, unsa may iyang buhaton? Magdagkot siya ug suga ug manilhig sa iyang balay ug iya gayod kining pangitaon hangtod nga makit-an.
9 Ug sa makit-an na niya kini, tawgon niya ang iyang mga higala ug mga silingan. Moingon siya kanila, ‘Maglipay kita kay akong nakaplagan ang nawala kong usa ka salapi!’
10 Sultihan ko kamo nga ingon usab niini ang mahitabo, mangalipay ang mga anghel sa Dios tungod sa usa ka makasasala nga naghinulsol.”
11 Ug mipadayon si Jesus sa pag-ingon, “Dihay usa ka tawo nga may duha ka anak nga lalaki.
12 Usa ka adlaw niana, ang manghod miingon sa iyang amahan, ‘Tay, hatagi na ako sa akong bahin sa katigayonan.’ Busa gibahin sa amahan ang iyang katigayonan tali sa duha niya ka anak.
13 Tapos sa pipila ka adlaw, gibaligya sa manghod ang iyang bahin ug milangyaw siya sa layong dapit diin giusik-usikan niya ang iyang salapi sa mga kahilayan,
14 hangtod nga nahurot ang tanan. Unya miabot ang usa ka dakong gutom niadtong dapita ug nahimo siyang walay nahot.
15 Busa mialagad na lang siya sa usa sa mga lumolupyo niadtong dapita ug gipadala siya ngadto sa uma aron pag-atiman sa mga baboy.
16 Tungod sa kagutom, buot na lang unta siyang mokaon sa bunga sa kahoy nga gilawog ngadto sa mga baboy tungod kay walay mihatag kaniya.
17 Sa kataposan, nakaamgo siya sa dako niyang sayop ug miingon siya, ‘Nagsobra ang pagkaon sa mga sinuholan sa akong amahan, samtang ako ania hapit na mamatay sa kagutom!
18 Busa mopauli ako ngadto sa akong amahan ug sultihan ko siya, “Tay, nakasala ako sa Dios ug kanimo.
19 Dili na ako angayng ilhon nga imong anak. Isipa na lang ako nga usa sa imong mga sinuholan.”’
20 Busa milakaw siya ug mipauli ngadto sa iyang amahan.“Apan layo pa gani kaayo siya sa ilang balay, nakakita na ang iyang amahan kaniya. Naluoy siya sa iyang anak ug midagan aron pagtagbo kaniya ug unya migakos ug mihalok kaniya.
21 Unya miingon ang anak ngadto sa amahan, ‘Tay, nakasala ako sa Dios ug kanimo. Dili na ako angayng ilhon nga imong anak.’
22 Apan ang amahan mitawag sa iyang mga sulugoon. ‘Dali!’ miingon siya, ‘Dad-a ngari ang labing maanindot nga bisti ug isul-ob kaniya. Sul-obi usab ug singsing ang iyang tudlo ug sapatosi siya!
23 Ug kuhaa ang pinatambok nga nating baka ug ihawa kay magkombira kita!
24 Kay kining akong anak namatay na apan karon nabuhi. Nawala siya apan karon nakit-an na.’ Busa gisugdan nila ang kombira.
25 “Niining higayona, didto sa uma ang anak nga magulang. Sa iya nang pagpauli ug sa diha nga duol na siya sa balay, nabati niya ang honi ug ang panagsayaw.
26 Busa iyang gitawag ang usa sa mga sulugoon ug iyang gipangutana, ‘Nag-unsa man kamo diha?’
27 Mitubag ang sulugoon, ‘Ang imong manghod mipauli na ug gipaihaw sa imong amahan ang pinatambok nga nating baka tungod kay nahiuli man nga maayog lawas ang imong igsoon.’
28 Nasuko ang magulang ug wala mosulod sa balay. Busa migula ang iyang amahan ug gialam-alaman siya aron mosulod.
29 Apan mitubag siya, ‘Tay, hunahunaa ra gud. Sulod sa daghang mga tuig nag-alagad ako kanimo ingon sa usa ka ulipon ug wala gayod ako makasupak sa imong mga sugo. Apan unsa may imong gihatag kanako? Wala gayod! Bisag nati nga kanding na lang unta aron maglipay ako uban sa akong mga higala!
30 Apan kanang imong anak nag-usik-usik sa tanan mong katigayonan uban sa mga daotang babaye ug sa iyang paghiuli imo hinuong giihawan sa pinatambok nga nating baka!’
31 Ang amahan mitubag, ‘Anak, ikaw kanunay nga uban kanako ug imo ang tanan kong katigayonan.
32 Apan kinahanglan gayod nga magkombira ug maglipay kita kay ang imong igsoon namatay ug karon nabuhi. Nawala siya ug karon nakaplagan na.’”