21 Unya miingon ang anak ngadto sa amahan, ‘Tay, nakasala ako sa Dios ug kanimo. Dili na ako angayng ilhon nga imong anak.’
22 Apan ang amahan mitawag sa iyang mga sulugoon. ‘Dali!’ miingon siya, ‘Dad-a ngari ang labing maanindot nga bisti ug isul-ob kaniya. Sul-obi usab ug singsing ang iyang tudlo ug sapatosi siya!
23 Ug kuhaa ang pinatambok nga nating baka ug ihawa kay magkombira kita!
24 Kay kining akong anak namatay na apan karon nabuhi. Nawala siya apan karon nakit-an na.’ Busa gisugdan nila ang kombira.
25 “Niining higayona, didto sa uma ang anak nga magulang. Sa iya nang pagpauli ug sa diha nga duol na siya sa balay, nabati niya ang honi ug ang panagsayaw.
26 Busa iyang gitawag ang usa sa mga sulugoon ug iyang gipangutana, ‘Nag-unsa man kamo diha?’
27 Mitubag ang sulugoon, ‘Ang imong manghod mipauli na ug gipaihaw sa imong amahan ang pinatambok nga nating baka tungod kay nahiuli man nga maayog lawas ang imong igsoon.’