14 Apan moabot ang tintasyon kon ang tawo hayluon ug danihon sa daotan niyang tinguha.
15 Unya ang iyang daotang tinguha manamkon ug manganak ug sala ug inigkahingkod na sa sala, magdala kinig kamatayon.
16 Minahal kong mga igsoon, ayaw kamo palimbong!
17 Ang tanang maayo ug hingpit nga mga gasa naggikan sa langit; gikan kini sa Dios nga maoy nagbuhat sa mga kahayag diha sa langit. Dili gayod siya mausab o magpakitag landong sa pagkausab.
18 Sa iyang pagbuot gihimo kita niyang mga anak pinaagi sa pulong sa kamatuoran aron sa tanan niyang binuhat mahisama kita sa unang mga bunga.
19 Minahal kong mga igsoon, timan-i kini! Kinahanglan nga andam kamong tanan sa pagpamati apan dili madalidalion sa pagsulti o dali nga masuko.
20 Ang kasuko sa tawo dili makatabang sa pagkab-ot sa matarong nga katuyoan sa Dios.