1 Nag-ingon ang Ginoo:“Kon bulagan sa bana ang iyang asawaug mobiya ang asawa kaniya unya maminyog lain,dili na makapanag-iya kaniya pag-usab ang banakay makahugaw kini sa tibuok nasod.Apan ikaw, O Israel, daghan kag hinigugmaug karon buot kang mobalik kanako?
2 Hangad ug tan-awa ang kabungtoran!May dapit ba diin wala ikaw magbuhat sa gibuhat sa babayeng daotan?Nag-atang ka daplin sa dalan sa imong mga hinigugma,sama sa usa ka Arabianhon nga nangatang didto sa kamingawan.Gihugawhugawan mo ang nasodpinaagi sa imong pagbaligya sa imong unod!
3 Tungod niini, wala ka na hatagig ulanbisan pag ting-ulan na.Mura gayod ikawg hitsura sa daotang babaye nga wala nay ulaw.
4 “Ug karon moingon gihapon ikaw kanako,‘Ikaw akong amahanug pinangga mo ako sukad pa sa akong pagkabata.
5 Dili magpabilin ang imong kasuko kanakoo kaligutgotan mo ako hangtod sa kahangtoran.’Mao kana ang giingon mo, O Israel,apan nagpatuyang ka pagbuhat sa daotan.”
6 Sa dihang si Josias maoy naghari, miingon kanako ang Ginoo, “Nakita ba nimo ang gibuhat sa Israel, ang babayeng maluibon? Ang Israel mitalikod kanako. Mitungas siya sa kabungtoran ug didto gibaligya niya ang iyang lawas ilalom sa kakahoyan.
7 Nagdahom ako nga human kini niya buhata, mobalik ra siya kanako. Apan wala siya mobalik ug nakita kini sa iyang maluibong igsoon nga si Juda.