4 “Ug karon moingon gihapon ikaw kanako,‘Ikaw akong amahanug pinangga mo ako sukad pa sa akong pagkabata.
5 Dili magpabilin ang imong kasuko kanakoo kaligutgotan mo ako hangtod sa kahangtoran.’Mao kana ang giingon mo, O Israel,apan nagpatuyang ka pagbuhat sa daotan.”
6 Sa dihang si Josias maoy naghari, miingon kanako ang Ginoo, “Nakita ba nimo ang gibuhat sa Israel, ang babayeng maluibon? Ang Israel mitalikod kanako. Mitungas siya sa kabungtoran ug didto gibaligya niya ang iyang lawas ilalom sa kakahoyan.
7 Nagdahom ako nga human kini niya buhata, mobalik ra siya kanako. Apan wala siya mobalik ug nakita kini sa iyang maluibong igsoon nga si Juda.
8 Nakakita si Juda nga gibulagan ko ang Israel ug gihinginlan ko siya tungod sa iyang pagtalikod kanako ug pagbaligya sa iyang lawas. Apan si Juda, ang maluibong igsoon ni Israel, wala mahadlok niini. Nagbaligya usab siya sa iyang lawas
9 ug wala siya mobatig bisan diyutay na lang nga kaulaw niining iyang gibuhat. Gihugawhugawan niya ang tibuok nasod. Nanapaw siya pinaagi sa pagsimba sa mga bato ug mga kahoy.
10 Unya human niya kini mabuhat, si Juda, ang maluibong igsoon ni Israel, nagpakaaron-ingnon nga mibalik kanako apan nasayran ko ang iyang pagkasalingkapaw. Ako, ang Ginoo, ang nagsulti niini!”