4 Ako, ang Ginoo, ang Dios sa Israel, nag-ingon nga ang kabalayan sa Israel ug ang palasyo sa hari sa Juda mangaguba tungod sa himoon sa taga-Babilonia nga pagpalibot niini ug pag-ataki.
5 Ang mga sundalo sa Babilonia moanhi aron sa pagpakiggubat ug ang maong kabalayan pun-on nila sa mga patayng lawas sa daghang lumolupyo niining maong siyudad nga akong patyon tungod sa akong kasuko ug kapungot. Gitalikdan ko kining siyudara tungod sa daotang mga buhat sa mga lumolupyo niini.
6 Apan ipahiuli ko sa maayong kahimtang kining siyudara ug ayohon ko ang mga lumolupyo niini ug hatagan ko silag kalipay nga naggikan sa kalinaw ug kasigurohan.
7 Ibalik ko ang pagkamauswagon sa Juda ug sa Israel ug ibalik ko sila sa ilang kahimtang kaniadto.
8 Pasayloon ko sila sa ilang mga sala ug sa ilang pagkamasupilon batok kanako.
9 Mahimo nang tinubdan sa kalipay, dungog ug garbo alang kanako ang Jerusalem ug ang tanang nasod sa kalibotan mahadlok ug mangurog inigkabalita nila sa mga maayong butang nga akong himoon alang sa mga lumolupyo sa Jerusalem ug sa kauswagan nga ihatag ko sa maong siyudad.”
10 Miingon ang Ginoo, “Nag-ingon ang katawhan nga kining dapita sama sa usa ka diserto nga walay tawo o mga mananap nga nagpuyo. Husto sila kay nagmingaw na man lamang ang kalungsoran sa Juda ug ang kadalanan sa Jerusalem. Apan dinhi niining mga dapita inyo ra unyang madungog pag-usab