13 “Gusto kong pundokon ang akong katawhansama sa usa ka tawo nga nagpundok sa iyang ani,apan sama sila sa tanom nga paras nga walay mga bunga;sama sila sa kahoyng igera nga walay mga igos;bisan gani ang mga dahon nangalaya.Busa gitugotan ko ang mga tagagawas sa pag-ilog sa yuta.”
14 Nangutana ang katawhan sa Dios,“Nganong manglingkod man lang gihapon kita dinhi?Tana! Managan kita sa mga kinutaang siyudad aron didto mamatay.Ang Ginoo nga atong Diosnagsilot kanato pinaagi sa kamatayon.Gihatagan kita niyag tubig nga makahilotungod sa atong pagpakasala batok kaniya.
15 Walay kapuslanan ang atong pagpangandoy sa kalinaw ug kaayohankay miabot hinuon ang kalisang.
16 Nadungog nato ang pangusmo sa mga kabayo sa atong mga kaaway,sa ilang pagpaingon sa amihanan sa siyudad sa Dan.Nangurog ang tibuok nasod sa dihang mibahihi ang ilang mga kabayo.Mianhi sila aron paghimog kadaot sa atong nasod,sa atong kabtangan, sa atong mga siyudad ug sa mga nagpuyo niini.”
17 “Pagbantay kamo!” nag-ingon ang Ginoo;“Padad-an ko kamog mga bitin nga malala nga dili madalag yamyamaron pamaakon kamo.”
18 Dili mahupay ang hilabihan kong kasubo.
19 Nadungog ko ang tuaw sa akong katawhan sa tibuok nasod sa Israel.Nag-ingon sila,“Gibiyaan na ba kaha sa Ginoo ang Sion?Wala na ba didto ang Hari niini?”Ug mitubag ang Ginoo nga ilang hari,“Nganong gihagit man ninyo ang akong kasukopinaagi sa inyong pagsimbag mga larawan ug sa mga diosdios nga walay kapuslanan?”