4 “Sultihi ang katawhan nga ang Ginoo nag-ingon:Ang tawong matumba dili na ba lang mobangon?Ang mahisalaag dili na ba lang maninguha sa pagbalik sa iyang agi?
5 O Jerusalem, katawhan ko,nganong namiya man kamo kanako ug wala na gayod mamalik?Nagpabilin kamo diha sa inyong mga diosdiosug nagdumili pagbalik ngari kanako.
6 Namati ako kaninyo pag-ayoapan bakak ang gipanulti ninyo.Walay usa kaninyo nga nagbasol sa daotan ninyong binuhatan o may nangutana,‘Unsa may daotan nga akong nabuhat?’Ang matag usa nagpaturatoy lag subay sa iyang kaugalingong dalan,daw kabayong nagdagan paingon sa gubat.
7 Gani ang naglupad nga tabon nasayod man kon kanus-a ang tingpauli;ang salampati, ang sayaw ug ang lapay nasayod usab kon kanus-a ang tinglangyaw.Apan kamong katawhan ko wala masayod sa akong balaod.
8 Unya moingon pa gayod kamo,‘Maalam kami ug gihuptan namo ang balaod sa Ginoo.’Apan nasayod kamo nga giusab sa maluibong mga eskriba ang balaod.
9 Maulawan gayod ang mga maalam;mangalisang ug pamihagon sila.Gisalikway nila ang akong mga pulong;wala na silay kaalam.
10 Busa itugyan ko ang ilang mga asawa ngadto sa laing mga tawo.Panag-iyahon sa lain ang ilang kaumahan,kay ang tanan, batan-on ug hamtong, nanapi pinaagi sa limbong.Bisan ang mga propeta ug mga pari mga limbongan usab.