1 Alaot ang siyudad diin naghitak ang pinatyanay,napuno sa mga bakak ug mga tinulisug walay hunong ang pagpangawat!
2 Pamati sa nagpitipiti nga latigo,sa kabanha sa mga ligid,sa nagdagan nga mga kabayo,ug sa nag-untol-untol nga mga karwahi!
3 Misulong na ang mga sundalong nagkabayo;nagpangidlap ang espada ug nagsinawsinaw ang bangkaw,ug daghan ang nangamatay.Nagtipun-og ang mga patayng lawas ug dili kini maihap;nangapandol sila sa mga patayng lawas!
4 Ug nahitabo kini tungod sa pagkamahilawason sa Ninibe;matahom siya ug mabihagon,ug nag-angin sa mga nasod pinaagi sa iyang pagkaigat ug pagkabigaon.
5 Ang Ginoo nga Labing Gamhanan nag-ingon,“Makigbatok ako kanimo, Ninibe.Huboan ko ikaw,ug ipakita ko sa kanasoran ang imong pagkahubo,ug sa mga gingharian ang imong pagkamakauulaw.
6 Labayon ko ikawg hugaw ug dumtan ko ikaw,ug himoong talan-awon sa katawhan.
7 Ug ang tanan nga motan-aw kanimo molikay ug moingon,‘Nagun-ob ang Ninibe;kinsay mohilak alang kaniya?Kinsay molipay kaniya?’”
8 Mas maayo pa ba ikaw kay sa Tebes,ang ulohang siyudad sa Ehipto nga nahimutang duol sa Nilo?Gilibotan siyag suba nga maoy iyang panalipod ug iyang kota.
9 Ang Etiopia ug Ehipto maoy iyang gisaligan.Walay kinutoban ang iyang gahom.Ang Put ug ang mga taga-Libia iyang mga kaabin.
10 Apan nabihag ang katawhan sa Tebes ug naulipon;ang iyang gagmayng kabataan gipangwataswatas diha sa mga likoanan sa dalan;giripahan ang tinamod niyang mga tawoug gigapos ug kadena ang bantogan niyang mga tawo.
11 Mahubog ka usab ug malipong;mangita kag katagoan gikan sa imong kaaway.
12 Ang tanan mong kota mahisama sa mga kahoyng igera nga mao pa kahinogig bunga.Kon uyogon kini,mangatagak ang bunga niini ngadto sa baba sa mokaon niini.
13 Daw mga babaye ang imong mga sundalo,ug walay makapanalipod sa imong nasod batok sa imong mga kaaway;lamyon sa kalayo ang imong mga trangka.
14 Pagkalos ug tubig ug lig-ona ang imong kotaagig pangandam sa dihang palibutan ka sa imong kaaway.Lakaw ngadto sa yuta nga kulonon,ug tunobtunobi kini ug paghulma ug tisa.
15 Bisan pa niining tanan, lamyon ka gihapon sa kalayo,ug patyon pinaagi sa espada.Mout-ot kini kanimo sama sa dulon.Sanay kamo sama sa dulon,pagdaghan sama sa apan-apan!
16 Gidugangan mo ang imong mga negosyante;mas daghan pa sila kay sa mga bituon sa kalangitan.Apan sila nangahanaw na,sama sa mga dulon nga nanglupad.
17 Ang imong mga kadagkoan sama sa mga apan-apan.Ang imong mga magtutudlo sa balaod,sama sa panon sa dulon nga mibatog sa mga koral usa niana ka adlaw nga mabugnaw.Apan pagsidlak sa adlaw nanglupad silaug walay nasayod kon hain na sila.
18 Nangamatay ang imong kadagkoan, O hari sa Asiria,ug dili na mobangon hangtod sa hangtod.Nagkatibulaag ang imong katawhan sa kabukiran,ug walay makatigom kanila.
19 Walay nakahupay sa imong kasakitan,ug dili na maayo ang imong samad.Ang tanan nga nakabalita bahin kanimo namakpak sa ilang mga kamot,kay wala man moabot kanila ang makalilisang nga kadaot nga miabot kanimo.