1 Sa ikaduhang tuig sa paghari ni Nebucadnezar, kadaghan siya nagdamgo. Gisamok gayod siya niini nga mga damgo, busa dili siya makatulog.
2 Gipatawag niya ang iyang mga madyikero, mga espiritista, mga mamamarang, ug mga manalagna, aron isaysay ang iyang mga damgo. Busa miadto sila sa hari
3 ug miingon ang hari kanila, “May damgo ako nga nakapasamok gayod kanako, busa gipatawag ko kamo kay gusto kong mahibaloan kon unsay kahulogan niadtong damgoha.”
4 Mitubag ang mga manalagna sa hari sa pinulongang Aramico, “Malungtarong kinabuhi alang sa Mahal nga Hari! Sultihi kaming imong mga alagad sa imong damgo, ug hubaron namo kanimo ang kahulogan niini.”