1 Sa ikaduhang tuig sa paghari ni Nebucadnezar, kadaghan siya nagdamgo. Gisamok gayod siya niini nga mga damgo, busa dili siya makatulog.
2 Gipatawag niya ang iyang mga madyikero, mga espiritista, mga mamamarang, ug mga manalagna, aron isaysay ang iyang mga damgo. Busa miadto sila sa hari
3 ug miingon ang hari kanila, “May damgo ako nga nakapasamok gayod kanako, busa gipatawag ko kamo kay gusto kong mahibaloan kon unsay kahulogan niadtong damgoha.”
4 Mitubag ang mga manalagna sa hari sa pinulongang Aramico, “Malungtarong kinabuhi alang sa Mahal nga Hari! Sultihi kaming imong mga alagad sa imong damgo, ug hubaron namo kanimo ang kahulogan niini.”
5 Apan miingon ang hari kanila, “Nakahukom ako nga kon dili ninyo ikasaysay kanako kon unsay akong gidamgo ug mahubad ang kahulogan niini, ipatadtad ko kamo ug ipaguba ang inyong mga balay.