1 Unya miingon si Job,
2 “Hangtod karon labihan gayod ang akong reklamo. Ginapaantos pa gayod ako sa Dios bisan pa sa akong pag-agulo.
3 Kon nahibalo pa lang unta ako kon asa ko siya makita; kon makaadto pa lang unta ako sa iyang gipuy-an,
4 ipresentar ko gayod kaniya ang akong reklamo ug isulti ko ang akong mga katarungan.
5 Gusto kong mahibaloan kon unsay itubag niya kanako, ug gusto kong makasabot sa iyang isulti.
6 Makiglalis kaha siya kanako ginamit ang iyang gahom? Siyempre dili! Pamation niya ang akong isulti.
7 Ang tawong matarong nga sama kanako makapangatarongan atubangan sa Dios nga akong Maghuhukom, ug mopabor siya kanako.
8-9 “Gipangita ko ang Dios — sa sidlakan, sa kasadpan, sa amihan, ug sa habagatan — apan wala ko siya makita.
10 Apan nahibaloan niya ang akong ginahimo. Kon sulayan niya ako, makita niya nga putli ako sama sa purong bulawan.
11 Gisunod ko ang iyang mga pamaagi, ug wala gayod ako mosimang niini.
12 Ginatuman ko kanunay ang iyang tulumanon, ug gitipigan ko kini sa akong kasingkasing.
13 Apan makapagusto ang Dios sa iyang ginabuhat; walay makababag kaniya. Buhaton niya kon unsay iyang gustong buhaton.
14 Busa buhaton niya ang iyang giplano nga buhaton kanako, ug daghan pa ang iyang giandam alang kanako.
15 Mao gani nga nahadlok ako kaniya. Kon hunahunaon ko kini, malisang gayod ako.
16 Gipaluya ug gihadlok ako sa Dios nga Makagagahom.
17 Apan wala ako moundang sa pagreklamo bisan ug daw sa gitabonan ako sa labihan nga kangitngit.