1 Sa umaabot nga mga adlaw, ang bukid nga gitukoran sa templo sa Ginoo mahimong pinakaimportante sa mga bukid ug mga bungtod. Ug modagsa niini nga bukid ang mga tawo nga naggikan sa daghang kanasoran.
2 Moingon sila, “Dali, motungas kita sa bukid sa Ginoo, didto sa templo sa Dios ni Jacob. Kay tudloan kita niya sa iyang mga pamaagi aron matuman nato kini.”Busa mopauli ang mga tawo gikan sa Jerusalem dala ang mga kasugoan sa Ginoo.
3 Ug pinaagi sa iyang kasugoan, husayon niya ang mga panagbingkil sa daghang mga nasod, bisan kadtong gamhanan nga mga nasod sa halayo. Busa dili na mag-away ang mga nasod, ug dili na usab sila mobansay ug mga tawo alang sa pagpakiggira. Himuon na lang nilang punta sa mga daro ang ilang mga espada ug himuon na lang nilang mga sundang ang ilang mga bangkaw.
4 Ang matag tawo magalingkod sa ilalom sa iyang tanom nga ubas ug kahoy nga igos nga walay gikahadlokan. Mahitabo gayod kini, kay ang Ginoo nga Makagagahom mao ang nag-ingon niini.
5 Apan bisan mosunod pa ang ubang mga katawhan sa ilang mga dios-dios, kami magasunod sa Ginoo nga among Dios hangtod sa kahangtoran.
6-7 Miingon ang Ginoo, “Sa umaabot nga mga adlaw, pagatigomon ko ang akong mga katawhan nga akong gisilotan — ang nangapiang ug nagkatibulaag. Himuon ko nga usa ka gamhanan nga nasod ang mga nangahibilin kanila. Ug magahari ako kanila sa Jerusalem gikan niana nga panahon hangtod sa kahangtoran.