6 Mae pobl yn gwingo mewn panig o'u blaenau;mae wynebau pawb yn troi'n welw o ofn.
7 Fel tyrfa o filwyr, maen nhw'n martsioac yn dringo i fyny'r waliau.Maen nhw'n dod yn rhesi disgybledigdoes dim un yn gadael y rhengoedd.
8 Dŷn nhw ddim yn baglu ar draws ei gilydd;mae pob un yn martsio'n syth yn ei flaen.Dydy saethau a gwaywffynddim yn gallu eu stopio.
9 Maen nhw'n rhuthro i mewn i'r ddinas,yn dringo dros y waliau,ac i mewn i'r tai.Maen nhw'n dringo i mewnfel lladron drwy'r ffenestri.
10 Mae fel petai'r ddaear yn crynu o'u blaenau,a'r awyr yn chwyrlïo.Mae'r haul a'r lleuad yn tywyllu,a'r sêr yn diflannu.
11 Mae llais yr ARGLWYDD yn taranuwrth iddo arwain ei fyddin.Mae eu niferoedd yn enfawr!Maen nhw'n gwneud beth mae'n ei orchymyn.Ydy, mae dydd yr ARGLWYDD yn ddiwrnod mawr;mae'n ddychrynllyd! – Pa obaith sydd i unrhyw un?
12 Ond dyma neges yr ARGLWYDD:“Dydy hi ddim yn rhy hwyr.Trowch yn ôl ata i o ddifri.Ewch heb fwyd. Trowch ata i yn eich dagrau,a galaru am eich ymddygiad.