1 Ayn bsunders Goldstückl von n Dafetn: Behüett mi, Herrgot, i vertrau dyr!
2 I haan s yn n Trechtein gsait: "Dyr Herr bist. I wisset nixn, was dyr hinkaem."
3 Habnd s non so vil in n Land mit Götzn mit dene fang myr i gwiß nix an.
4 Wer dene folgt, mueß s säggrisch büessn. I opfert dene Götzn nity; i nennet nit aynmaal ienn Namen.